Okuduğum bir yazıda böyle diyordu, çok heyecanlandım, evet dedim Dünya’ya baktığım pencereden görmek istediğim birey, genç, ergen, çocuk, yetişkin kısacası bu dönemde insan bu olmalı.
Yazmak istedim,üstelik de eğitimci bir anne olarak bunun üzerine çok şey söyleyebilirim gibi geldi, önerilerde bulunur, şöyle yapmalı, böyle olursa olur derim dedim ve yazmaya başladım. İlk aklıma gelen sorulardı…
• Bir insanın doğumundan itibaren kendi hayatında kendisi gibi olması için neye ihtiyacı vardır?
• Kimler kişinin böyle olması ya da olamamasına neden olur ve ne yaparlar?
Tüm bu soruların cevabını aramaya devam edelim ama kuşkusuz önce anne ve babalar yani ebeveynler sonra okul, arkadaş, çevre ve nihayetinde ekosistem olarak düşünsek dedim, hatta Doğan Cüceloğlu’nun çok güzel bir tanımı var; ¨gözleri ışıl ışıl olan insan kendi yaşamında kendisi olarak yaşamaktadır ve mutludur.
Buradan yola çıkmalıyım dedim ve sordum kendime;
¨Çocuğumun gözleri ışıl ışıl mı?¨
Eyvah değil! nasıl olsun ki?
Benim bu kadar yıllık hayatımda ve mesleğimde öğrendim ki…
Anladım aslında, kararlarına ve fikirlerine saygı duyarsam, bunu ona ifade eder ve davranışlarımla da onaylarsam, yaptıklarının ve yapamadıklarının farkında olur, gayretini takdir edebilirsem, sonucuna göre değil de sürecine göre başarısını değerlendirirsem yani çocuğumu kendi yaşamında var edebilirsem zamanını etkili planlar, isteklerini önemli ve acil durumuna göre sıralar, başarı-istek-odak üçlüsünü yaşamının her alanında uygular, mutlu da olur, gözleri de ışıldar.
Peki aslında durum nedir?
Çocuğumuz istediği okulda okuyamıyor, istediği sporla ilgilenemiyor, istediği yemeği yiyemiyor, istediği gibi kariyer planı yapamıyor yani seçme özgürlüğünü elinden almışım. Yıllarca sorgula, araştır, eleştir, düşünce ve duygularını özgürce ifade et , olayları kendince yorumla, algıla, sonuç çıkar, değerlendir diyorum sonra bunları yapabiliyorsun iyi güzelde şu sınava hazırlan hatta daha da ileri gidip sınavı bir geç hele diyorum!
Çocukların kendi potansiyellerini gerçekleştirebilecekleri olanakların olduğu bir ekosistem oluşturma konusunda ailesi olarak biz, okulu, içinde bulunduğu toplum ne kadar destek oluyor?
Var mı buradan bir çıkış?
William James’in dediği gibi;
¨Günümüz insanının geldiği noktadaki en önemli buluşu; anlayışının değişmesiyle hayatının da değişeceğini anlamış olmasıdır. ¨
Birey yetiştiren ve yetiştirilmesine hizmet eden tüm paydaşların anlayışlarının değişmesi umuduyla………
resim : https://annegozuyle.wordpress.com/
