Etkili Ev Ödevi Nedir?
Cathy Vatterott
İyi yapılmış bir ev ödevine neyin sebep olduğunu gösteren yol gösterici ilkelere ve bu ilkelerin ödevin genel etkinliğini tamamlayan sağlam ev ödevi politikasıyla nasıl eşleştirileceğine bakalım.
Ödev Tasarımının Dört ilkesi
Bir ev ödevinin niteliği, öğrencinin göreve yaklaşma konusundaki motivasyonunu ve bunu tamamlamadaki kararlılığını etkiler. Peki, yüksek kaliteli ev ödevi görevleri nasıldır?
Birincisi, açık bir akademik amacı vardır ve de yoğun iş olmamalıdır! Ödev yeni öğrenme için değil, sınıf içi öğrenmeyi geliştirmek için kullanılmalıdır. Ödevin nihai hedefi, öğrenme, anlama, uygulama veya işleme kontrolü öğrenci tarafından kolayca anlaşılmalıdır (Marzano, Pickering ve Pollock, 2001).
Yüksek kaliteli görevler, öğrencilerin kendilerini öğrenen kişiler olarak, olumlu hissetmelerine yardımcı olurlar (Darling-Hammond ve Ifill-Lynch, 2006; Sagor, 2002). Yardım olmadan yapılamayan ödev iyi bir ev ödevi değildir ve öğrencileri demotive eder. (Vatterott, 2007). Aslında, öğrenciler ev ödevlerine yaklaşmakta başarısız olduklarını hissedince, genellikle özgüvenlerini korumanın bir yolu olarak görevlerden tamamen kaçınırlar (Geçmiş, 2006).
Ayrıca, mümkün olduğu zaman, ödev kişisel olarak öğrenci ile ilgili olmalı ve öğrencinin sahipliğini teşvik etmek için özelleştirilmelidir. Öğrencilerin ödev için sorumluluk almalarını istediğimizi iddia ediyorsak, onlara öğrendiklerini, nasıl öğrendiklerini ve nasıl öğrendiklerini gösterdiklerini daha fazla kontrol etmeliyiz. Ödev, öğrencilere çalışmalarını kişiselleştirmeleri için seçenekler ve fırsatlar verecek şekilde tasarlanmalıdır (Tomlinson, 2003; Vatterott, 2007). Bir zamanlar bir öğretmenin dediği gibi, ” Bir çocuğun işini yapmadığını hiç duymadım; Yapmadığımız bizim işimiz. “
Öğrencilerin ev ödevlerini kişiselleştirmelerine (ve kişisel alaka düzeyini) davet etmenin bazı yolları:
- Öğrencilere, ebeveynlerine üçlü ışın dengesi kullanmayı nasıl açıklayacaklarını sorun.
- Öğrencilere bir tür ya da tarihsel bir süre içinde çoklu odak seçenekleri verin.
- Öğrencilere, harita becerilerini anlamalarını göstermek için mahalleleri ölçeklendirmek için bir harita çizdirin, haritayı efsane ve işaretlerle tamamlayın.
- Resim dersinde, öğrencilerden zorbalıkla ilgili deneyimlerini göstermeleri için bir eskiz oluşturmalarını isteyin.
- Yeniden yapılanmayı* okuyan öğrencilerin, o zaman yaşayan bir kişi gibi bir günlük tutmalarını sağlayın.
Son olarak, ev ödevlerinin estetik açıdan hoş olması tercih edilir. Ödevlerin kâğıt üzerinde, kolay ya da zor görünmesi, eğlenceli ya da sıkıcı, ilginç ya da sıkıcı görünmesi muhtemelen daha genç öğrenciler ve akademik olarak zorlanan öğrenciler için önemlidir. Örneğin, öğrenme engeli olan öğrenciler, görsel olarak karmaşık olmayan ödevlere çoğunlukla daha olumlu tepki verir. Bir sayfada yazmak için çok küçük boşluklar veya çok fazla bilgi olduğunda kolayca bunalabilirler. Ödev, renk veya resim kullanımları ile ve öğrencilerin yapmak zorunda oldukları yazı veya kopya miktarını azaltmak suretiyle daha cazip hale getirilebilir.
Akla Yatkın/Mantıklı Ödev Politikaları: Zaman
Küçük bir miktar ev ödevi öğrenme için iyi olsa da, çocukların ev ödevleri ile aşırı yüklenmesi, gerçekten başarısını azaltabilir (Cooper, 2007). Bu yüzden makul bir ev ödevi zaman sınırı belirlememiz gerekir. Yetişkinler kadar çocuklar da beynin aksama süresine ihtiyacı olmadan önce bir günde ne kadar zihinsel çalışmaya başlayabilecekleri konusunda sınırlara sahiptirler (Jensen, 2000). Ulusal Eğitim Derneği ve Veli Öğretmen Birliği tarafından desteklenen ve onaylanan araştırmalar 10 dakikalık kural ile azami gece ödevinin, tüm derslerin birleşmesi ile sınıf başına gecelik 10 dakikayı geçmemesini önermektedir (Cooper, 2007). Yani, bir birinci sınıf öğrencisi, gecede 10 dakikadan fazla ödev yapmamalı, gece başına 60 dakikadan fazla ödevi olmayan bir 6. sınıf öğrencisi ve gecede 120 dakikadan fazla ödevi olmayan bir 12. sınıf öğrencisi olmalıdır.
Ancak öğrencilerin çalışma hızlarında farklılıklar olduğunu biliyoruz. Bir öğrenci için 20 dakikalık bir ödev, başka bir öğrenci için 60 dakikalık bir ödev olabilir. Daha yavaş öğrencilerden diğer öğrencilerle aynı ev ödevini tamamlamak için bu ek süreyi almaları beklenirse, hızla çok fazla yükleri olmuş olur. Bunun için bir çözüm ise ev ödevini zamana dayalı yapmaktır: “20 dakika içinde mümkün olduğunca çok soru yapın.”
Sadece çalışma hızındaki farklılıklar, herkese uyan ortak verilen ödevlerin bir anlam ifade etmediğini gösteriyor (Elsner, 2004). Bireysel ihtiyaçlara uyacak farklılaştırılmış ödevlerle bu eşitsizliği irdeleyebiliriz. Ödev görevleri, uzunluk, zorluk veya belirli öğrencilerin nasıl anladıklarına yardımcı olmaya gerekliliğine göre ayrıştırılabilir. Ödev, öğrencilerin öğrenmeyi gösterme biçimleri ile de ayrıştırılabilir. Örneğin, öğrenme engeli olan öğrenci, bir kavramın anlamının cevaplarını yazmak yerine bir kayıt cihazı kullanarak o kavramı açıklayabilir.
Akla Yatkın/Mantıklı Ödev Politikaları: Derecelendirme/Notlandırma ve Destek
Öğrenciler ödevlerini tamamlamada başarısız olduklarında, çoğu öğretmen soruna disiplinsel bakış açısıyla yaklaşır, öğrenmeye yönelik yaklaşmazlar. Başka bir deyişle, ödevlerini yapmayan öğrenciler için çözümleri, kötü notlar verme, teneffüse çıkarmama veya öğle yemeğine gitmeme ve ödevi tamamlama gibi değişen davranış sonuçlarının anahtarı olarak cezai çözümler üzerine odaklanma eğilimindedir. Ancak sert politikalar başarısız notlara katkıda bulunabilir ve öğrencilerin işi tamamlamalarını engelleyebilir. Dönem boyunca verilmiş olan D ve F’lerin yüzde kaçı eksik ödevler yüzündendir? Bu D’ler ve F’ler öğrenme eksikliği veya uyum eksikliği mi gösteriyor? Eğitimciler, tüm ev ödevlerinin tamamlanmasını destekleyen öğrenmeye odaklı zorunlu ev ödevi destek programlarını veya daha esnek eski yöntemleri sağlayarak ev ödevi puanlamasını reddedebilirler.
Ödev tamamlanmadığında öğretmenler nedenini teşhis etmeye ve yardım sağlamaya çalışmalıdır. Ödev tamamlama eksikliği, görev zorluğu, öğrenme boşlukları, çalışma hızı veya öğrenme stili gibi akademik sorunlardan kaynaklanabilir. Ödevi tamamlama problemleri, çocuğun ödevlerini yazamadığı, kitaplarını unuttuğu veya işi tamamladığı ancak işini kaybettiği gibi organizasyonel veya lojistik problemlerden de kaynaklanabilir.
Ödev öğrencilerin başarısız olmasına neden olmamalıdır. Ödevdeki başarısızlık oranının yüksek olması ile ilgili olarak birçok okul, ödevin bir öğrencinin notunda yüzde 10 veya daha az sayabileceği oranını sınırlamaktadır. Ödev bir öğrencinin notu üzerinde çok fazla etkiye sahip olursa, testler ve sınıf içi ödevlerde ustalık göstermiş olsalar bile başarısız olabilirler. Bu yüzden başarısız gelmiş olan not, öğrenmenin doğru bir yansıması değildir. Ev ödevinin odak noktası, özetleme değil, anlayışın ve biçimlendirici geri bildirimin kontrol edilmesi olmalıdır.
Okul günü boyunca (örneğin akademik bir laboratuar döneminde) veya okuldan sonra destek programları, isteksiz olan veya ev ödevlerini tamamlayamayan öğrencilere yardımcı olabilir. En başarılı ev ödevi destek programları, okul ortamını ev ödevi için tercih eden öğrencilere zorunlu erken müdahaleyi (örneğin, öğrenciler üç ödevi kaçırdıklarında katılmaları gerekir) ve ödev için okul çevresini tercih eden öğrenciler için gönüllü eve bırakma hizmeti sunar.
Çok yönlü bir ev ödevi destek programına güzel bir örnek, Project Aspire, Dodgeland School District, Juneau, Wisc. Programın destekleyici çalışma salonları, gönüllü okul sonrası programları ilk, orta ve ikincil seviyelerde zorunlu uzatılmış günlük programları vardır.
Öğrencilerin ve öğretmenlerin ödevin gerçek amacını görmeleri önemlidir. Bu bir ceza ya da basit bir mesele değildir. Ödev nispeten düşük destekli bir şekilde yeni öğrenmeyi pratik etmek veya hazırlamak için anlamlı bir fırsattır. Ev ödevine en iyi yaklaşımlar, öğrencileri öğrenme hedeflerine yaklaştırmaya odaklanan politikalarla, açık ve ilgi çekici tasarımları birleştirmektir.
Referanslar
Cooper, H. (2007). The battle over homework: Common ground for administrators, teachers, and parents. Thousand Oaks, CA: Corwin Press.
Darling-Hammond, L., & Ifill-Lynch, O. (2006). If they’d only do their work! Educational
Leadership, 63(5), 8-13.
Eisner, E.W. (2004). ”Preparing for today and tomorrow.” Educational Leadership, 61(4), 6-11.
Jensen, E. (2000). Brain-based learning. San Diego: CA: The Brain Store.
Marzano, R. J., Pickering, D. J., & Pollock, J. E. (2001). Classroom instruction that works: Research-based strategies for increasing student achievement. Alexandria, VA: ASCD.
Past, R. J. (2006). Homework that helps. Principal Leadership, 7(1),8-9.
Sagor, R. (2002). Lessons from skateboarders. Educational Leadership, 60(1), 34-38.
Tomlinson, C. A. (2003). Deciding to teach them all. Educational Leaders._hip, 61(2), 7-11.
Vatterott, C. (2007). Becoming a middle level teacher: Student focused teaching of early adolescents. New York, NY: McGraw-Hill.
