Okul yaşamına yeni başlamış bir çocuk, sürekli eşyalarını kaybediyor. Özellikle de kalemleri ailesinin ona senelik olarak aldığı kalem stokundan gün geçtikçe eksilmeye başlıyor ve bir gün okula kalemsiz gitmek zorunda kalıyor.
Ailenin önünde iki seçenek var:
- Çocuğa yeni kalem almak
- Bu probleminden kendisinin sorumlu olduğunu vurgulamak ve çözümü ondan beklemek
Aile 2. seçeneği seçiyor ve anne-baba çocuğu karşısına alıp aynı 2. seçenekteki gibi eşyalarını kaybediyor oluşunun onun sorumluluğunda olduğunu ve konunun onlarla bir ilgisinin olmadığını vurgulayarak probleme kendisinin çözüm üretmesi gerektiğini ifade ediyor.
Çocuk ertesi gün çocuk okula kalemsiz, mutsuz, tedirgin ve ne yapacağını şaşırmış bir halde gidiyor.
Anne daha öncesinden durumu öğretmene anlatıyor. Öğretmenden ailenin aldığı karara paralel davranırsa mutlu olacaklarını belirtiyor. Öğretmen de bu yolu destekleyerek ailenin kararına uygun davranıyor.
Çocuk o gün boyunca sorununa nasıl çözüm üreteceğini düşünüyor. Mutsuz oluyor, sıkılıyor, bunun yanında hiç hoşuna gitmese de arkadaşlarından yardım istiyor ve ödünç kalemlerle günü çok zorlu bir şekilde tamamlıyor. Fakat soruna çözüm için bir yol buluyor. Hoşuna gitmeyecek bir yol ama yine de ancak bu problemi bu şekilde çözüm üretebileceğini düşünüyor.
Çocuk eve gider gitmez aileyi karşısına alıyor ve almak istediği oyuncak için bir aydır biriktirdiği parayla kaybettikleri eşyaları ve sene sonuna yetecek kadar kalem almak istediğini açıklıyor. Aile kararını desteklediklerini belirtiyor ve gidip birlikte kaybettiği eşyalarını ve kalemlerini alıyorlar.
Peki, sonuç:
Çocuk sene sonuna kadar 12’li kalem setinden sadece yarısını tüketiyor. Ve kaybettiği eşyaların yerine aldığı eşyalara gözü gibi bakarak pırıl pırıl seneyi çıkarıyor.
O zaman Hadi Başa Dönelim 🙂
Ya aile 1. ve genel olarak en çok tercih edilen yolu seçseydi?
Çocuk ailenin aldığı her eşyayı kaybetmeye devam edecek, eşyalarının onun için herhangi bir değeri olduğunu anlayamadan sene sonuna kadar yoluna devam edecekti.
Peki iki seçimin yarattığı sürecin çocuğa kazandırdığı bilinç arasındaki fark:
2.Yol aracılığıyla:
- Davranışlarının sorumluluğu daima senin üzerindedir.
- Hatalarından kaynaklı olarak ortaya çıkan problemlere kendin çözüm üretmelisin.
- Ürettiğin çözümler doğrultusunda ailen olarak her zaman senin yanındayız.
- Bazen problemlerini çözmek için fedakârlık yapmak zorundasın.
- Zor durumlarda kaldığında çevrenden yardım isteyebilir, çevrene yardım edebilirsin.
- Kaynaklarını bilinçli ve doğru kullanmasın.
- Her zaman bir çözüm vardır.
- Sorumluluklarının seninle ilgilidir, başka kimseyle değil.
1.Yol aracılığıyla:
- Davranışlarının sonuçlarını düşünmene gereke yok.
- Kaynaklarını doğru kullanmak zorunda değilsin biz sana her türlü kaynak yaratırız.
- Senin sorumluluğun yoktur, bizim sorumluluklarımız vardır.
- Problemlerin konusunda endişelenme biz çözüm üretir ve çözeriz.
- Her zaman bir çözüm vardır fakat o çözüm bizdedir. Bundan dolayı bize bağımlı olmalısın.
- Sen bir tanesin, nar tanesin, gül tanesin yeter ki sen üzülme, başkaları üzülebilir.
Bu iki yola baktığımız zaman; 2. yol, 1. yola göre aile için çok daha fazla zorlu ve emek sarf edilmesi gereken bir yol. Fakat yukarıdaki sonuçlara baktığımızda kesinlikle tercih edilmesi gereken bir yol…
Barış Sarısoy / twitter: @barissrsy
Pingback: #EGT 2016 Günlüğü | EGT'ciyiz biz!